ما تنزل یافته ایم!
از مردمانی_متمکن و متمول با عادات و رفتار طبیعی به جماعتی مستاصل و متحمل که در لابد گرفتار آمده است!
فلسفه را از کشف و ادراک حقیقت به کاوشی مستمر در کسب و توجیه تلذذ و تلبیس و حماقت وظیفه دادیم و عوام فریبی را تفلسف انگاشتیم!
زمین و طبیعت را غارت کردیم در حالیکه تغذیه ی سالم در هیچ سرایی یافت نمیشود!
با اینکه دشمن را بارها و بارها هزیمت کرده ایم زیر هیچ سقفی امنیت برقرار نیست چون همواره گواهمان تاریخی مبتذل و سراسر دروغ بوده و افتخاراتمان ساختگی است!
پیوندهای غریزی و عاطفی را که جوهره ی طبیعی و مایه ی حیاتمان است ،در قید قراردادهای اجتماعی وانتفاعی بنام مصلحت و اقتضا،نابود ساختیم!
طرحهایی درانداختیم که تصویری نازیبا میدهد!
اخلاق را وجه تفسیری سیاست و ملتزم دست به سینه ی قدرت قرار دادیم و زور مایه ی حقانیت و معیارمان شد!
هیچ دوره ای از تاریخ انسانیت با این شتاب تنزل نداشته ! تمام دلخوشی و مایه ی استمالتمان آینده است،جایی که هلاکت انسان و نابودی ارزش ها در آن قطعی است.
اسرافیل شیرازی
جمعه ۱۲ شهریور ۱۴۰۰